‘Op dit moment heeft de Krijgsmacht meer dan 8.000 vacatures op een totaal van ruim 58.000 personeelsleden’.
’De bijdrage van Nederland aan internationale missies komt onder druk te staan’.
’Na lange tijd van bezuinigingen wordt er momenteel eindelijk extra geld geïnvesteerd’.
Zomaar enkele teksten uit recente media.
Velen van ons zullen niet warm of koud worden van dergelijke berichten, vanwege alle dagelijkse beslommeringen. Ten slotte zien velen dit als een probleem dat een ander wel oplost.
Maar als we nu eens nadenken over de werkelijke ’voetafdruk’ die onze Krijgsmacht heeft op onze samenleving, dan is dat gigantisch: de raakvlakken, zowel direct als indirect, zijn overal te zien:
- Onze geopolitiek is ontzettend complex geworden.
- Het wereldmilieu drukt ons steeds meer met de neus op de feiten.
- Technologische ontwikkelingen volgen zich sneller op dan ooit en we kunnen met data steeds nauwkeuriger beslissingen ondersteunen en voorspellen.
Sinds jaar en dag wordt er al samengewerkt tussen de krijgsmacht en het bedrijfsleven, maar de roep en noodzaak om intensivering hiervan is nog nooit zo hoog geweest. Defensie heeft zijn hand uitgereikt en alle seinen staan op groen voor een intensere samenwerking met het bedrijfsleven, in de vorm van het Ecosysteem Logistiek.
Defensie weet dat een optimale prestatie voortkomt uit het gebruik van ieders kerncompetenties. Met deze insteek zijn wij aan de slag om te onderzoeken waar onze prestaties elkaar kunnen aanvullen.
In het begin was ik sceptisch over de praktische werking van een dergelijk samenwerkingsmodel. Zeker vanwege het feit dat diverse commerciële partijen, waarvan sommigen elkaar op elke manier dagelijks tegenkomen (als potentiële partner, maar ook als concurrent) toch een zeker vorm van overeenstemming moeten krijgen.
Maar vanaf het begin heb ik de potentie gezien en de andere partijen ook, anders hadden we geen ‘ja’ gezegd. En ik zie dat we ondanks de beperkte tijd toch resultaten boeken. Misschien niet altijd met de snelheid en afkadering die ik zou willen, maar juist dat maakt dit een gedragen ‘project’. We zijn het lang niet altijd met elkaar eens en iedereen praat natuurlijk geregeld ook vanuit zijn eigen achtergrond, ik ook. Maar, wat overheerst is dat iedereen zoekt naar raakvlakken, kansen, oplossingen en steeds probeert om de samenwerking, zoals die er al ligt, te vergroten vanuit de kracht en expertise die elke partij meebrengt.
We zijn nu halverwege en iedereen is nog aan boord. Er komen nog een paar zeer interessante onderwerpen aan bod in de komende sessies en ik ben benieuwd naar de inbreng van alle andere projectleden.
Ik zie uit naar de volgende sessies en vind het, in mijn persoonlijke geval, zeer jammer dat ik niet aanwezig kon zijn in Groot Ammers (al ben ik ervan overtuigd dat ik vast nog wel eens langs mag komen).
Ik zie uit naar de laatste sessie die ik zal mogen hosten, maar voornamelijk zie ik uit naar het resultaat waarmee ons project zal eindigen.
Afhankelijk van de resultaten en uitkomst van het project zullen er wel of geen vervolgstappen volgen. Hoewel misschien niet met de snelheid en afkadering die ik zou willen, ben ik er wel van overtuigd dat er verdere samenwerking gaat komen. De noodzaak en sterke wens om verder samen te werken, maakt dat dit project zal slagen.
Tim Roos – Jan de Rijk